Reinoud van Uffelen schreef het volgende stuk:
Op 12 oktober 2010 mocht Nederland een partijtje voetballen tegen Zweden. Het was een EK-kwalificatieduel en het team dat eerder die zomer vice-wereldkampioen was geworden beleefde zijn hoogtijdagen. We wonnen met 4-1, ik was erbij en het was een prachtige wedstrijd. Nederland speelde nog gewoon in Oranje shirts en zwarte broeken, Dirk Kuijt stond in de basis en zelfs Ruud van Nistelrooy kreeg nog een paar minuten speeltijd. Hoog in de Amsterdam Arena gezeten genoot ik van weergaloze doelpunten en fantastisch combinatiespel. Huntelaar en Afellay scoorden ieder 2 doelpunten en Volkskrant-journalist Willem Vissers was de volgende ochtend lyrisch. “Het spel was verrukkelijk, waarlijk een visuele traktatie.”
Ubu zag de wedstrijd in Hospice Bethlehem en Alfred schreef daar een post over: http://www.ubulemereis.nl/?p=585. Een week later zou Ubu overlijden.
Toen ik die 12e oktober het stadion betrad viel mijn oog op het spandoek met de tekst OZO en ik wist dat het voor mijn oudste zoon een fluitje van een cent zou zijn om daar de letters UBU in te photoshoppen. Ik maakte een foto en nog diezelfde avond lag het plaatje in de mailbox van Ubu.
Ik heb het Nederlands elftal daarna nooit meer in het echt gezien. Op TV speur ik wel standaard naar het OZO-spandoek en het is er altijd, ook in Charkov weer. Het blijkt dat OZO niet alleen staat voor “Oranje zal overwinnen”, maar dat het een uiting is van de Stichting Ouders zonder Omgang.
Het zal allemaal wel. Steeds als ik dat OZO-spandoek zie, moet ik even aan Ubu denken.
naschrift van Alfred: Ik kan me Ubu’s verbazing en verrassing nog goed herinneren. En zelf geloofde ik het ook helemaal (beetje naïef voor zo’n doorgewinterde photoshopper). Het had natuurlijk ook best gekund zo’n spandoek. Dank Reinoud, voor een stukje in pooltijden. De bodes krijgen het even niet uit de pen. Maar hebben wel een erg relaxed toernooi.
